Categorie: columns
-
Ik voelde mijn nek kraken toen ik het beton ramde
‘Hoe lang is het nog rijden?’, vraagt jongste. ‘Nog 9 uurtjes ongeveer’, antwoordt Susanne. ‘Dat is net zo lang als een werkdag van mama’, voegt ze daar aan toe. Susanne zit achter het stuur. Ik kijk opzij en geef haar een knipoog. Doet ze goed. De kinderen hebben nog totaal geen benul van tijd, plaats…
-
Niet de cadeaus die je een jonge, hippe, bruisende vent geeft.
‘Gefeliciteerd, papa. Over zeven jaar ben jij Sarah.’ Zo begon dinsdag iets over zevenen ’s morgens mijn dag. Met twee blije, zingende meiden op bed, die mij kwamen feliciteren met mijn verjaardag. Je corrigeert die opmerking nog wel, met een geforceerde glimlach – ‘Nee, dan word ik Abraham’ – maar doen alsof zojuist de mooiste…
-
Ik sloeg haar en beukte met mijn benen tegen haar achterwerk.
Het was tijdens de vakantie in Noord-Ierland. We hadden al wandelend bijna ons huisje op de klippen bereikt, toen we een ijzingwekkende noodkreet hoorden: Bèèèèèè! Rechts naast ons, in de sloot, stond een schaap. Met haar poten vastgezogen in de zompige, strontige grond. En met haar dikke wollen vest verstrikt geraakt in een kluwen van doornige…
-
‘Hebben ze dat met watervalse stift gedaan?’
Ik had van alles aan mijn hoofd vandaag. En dan vooral die ene serieuze klus, waar ik helemaal geen zin in had, maar waar ik me deze avond toch echt op moest werpen wilde ik hem op tijd klaar hebben. Een tikkeltje chagrijnig was ik. Een beetje kortaf. Vanwege die klus. Denk ik. En dus…
-
Als ik mezelf opfrommelde, paste ik er net in …
Tien ben ik. Zie ik aan het jaartal waarop de foto is gemaakt. (En even voor de goede orde: dat is wel degelijk al een kleurenfoto hoor …) Het is zomer. Trots poseer ik in mijn korte broek bij de hut die ik zelf heb gebouwd in de tuin van mijn ouders. Nou ja, hut….
-
‘Zet de volgende blok hout maar klaar, meiske.’
Concentratie. Diepe zucht. Waarna ik krachtig in mijn handen spuug en de bijl met een steel van minimaal een meter lang bij zijn kladden pak. Vastbesloten om die stapel stammen, stronken en dikke takken in recordtijd kachelklaar te maken. Ik haal aan. Voeten uit elkaar. Vlijmscherpe bijl in de nek. En … vlam. De bijl…
-
Ik werd Patrick Schwayze in Dirty Dancing
Jongste kon niet slapen. Ze had pijntjes en gedachten die haar wakker hielden en die haar telkens om mij deden roepen. “Papaaaa.” “Ja, meiske?” “Ik heb last van mijn voet.” “Dat is vervelend, meiske, ik zou willen dat ik die pijn weg kon nemen. Hier, kus erop, dan val je zo in slaap.” Niet dus.
-
Van bon vivant naar hardwerkende zelfstandige
‘Ik wens je een fijne vakantie. Al heb ik het idee dat het hele leven voor jou een grote vakantie is.’ Zo. Daar kon ik het mee doen. Met dat berichtje, dat maandagochtend in alle vroegte, zo tegen tien uur al, toen de werkdag in het plaatselijke schrijversland juist op het punt stond om te…
-
Stiekem had ik gehoopt toch wel iets verder te zijn …
Ik ‘besta’ vijftien jaar. Natuurlijk ging ook mijn column in de krant van deze week daarover: Ik ben er nog niet helemaal over uit wat ik ervan moet denken. Afgelopen maandag bestond ik vijftien jaar. Dat wil zeggen: het was die dag precies 15 jaar geleden dat ik naar de Kamer van Koophandel reed…
-
Was ik anders de anchorman van het Achtuurjournaal geweest?
Deze week is het precies tien jaar geleden dat ‘mijn’ eerste Erpse Krant verscheen. Iets meer dan tien jaar geleden dus al dat ik mijn jawoord aan Frans van Hek en Jan Penninx gaf, de vorige ‘eigenaren’ van de Erpse Krant. Tien jaar. Die voorbij zijn gevlogen. Heb ik nooit spijt gehad?