Met 1.97 meter misschien wel de grootste schrijver van Nederland.
‘En dit is wat jij beroepsmatig doet?’, vragen nieuwe klanten vaak bij een eerste afspraak. ‘Interviewen? Schrijven?’
‘Klopt’, zeg ik dan.
‘En’, vervolg ik, vroeger met enige twijfel, tegenwoordig vol overtuiging, ‘ik geef een krant uit: de Erpse Krant.’
Meestal volgt dan een glimlach. Wachten ze op de grap die komen gaat. Want een krant is oubollig. Een krant is traag. En wat zou een jonge, vlotte vent als ik nog bij een krant moeten …?
Lees verder
Als je zomaar wat doet, word je ook zomaar iemand.
Die zin las ik jaren geleden. Hij raakte me. En sindsdien probeer ik er naar te leven. Ik wil niet zomaar iets doen. Ik wil niet zomaar iemand zijn. Ik wil iets doen wat er toe doet. Voor mijn kinderen, mijn klanten, voor jou, voor iedereen.
Dat wil ik als schrijver, maar ook als uitgever.
Zoals je misschien weet, geef ik de Erpse Krant uit, een weekblad dat al sinds 1969 in Erp, Keldonk en Boerdonk verschijnt. En geloof me: dat is niet altijd even sexy, niet altijd even gemakkelijk en commercieel niet altijd even aantrekkelijk.
Hoeft ook niet.
Ik vind het tof om te doen. Echt tof.
Ik kan er mezelf zijn. En ik kan er mijn ei en creativiteit in kwijt.
Bovendien geloof ik in de Erpse Krant als medium. Niet perse als nieuwsbrenger, maar als ‘bindmiddel’.
De krant als het ‘personeelsblad’ van de kernen waar hij wordt verspreid.
Daarom ook dat ik de krant niet strikt zakelijk aanvlieg, maar ook als een stuk hobby zie, een – vooruit, laten we dat platgetreden woord dan maar een keer gebruiken – passie, gefundeerd op de overtuiging dat een lokale krant zijn waarde heeft voor een gemeenschap.
En daarom ook dat ik het citaat van de collega’s van MooiVeghel zo mooi vond.
Dit weekblad is negen maanden geleden gestart, met verspreidingsgebied Veghel. Dat wil zeggen: inclusief Erp, Keldonk en Boerdonk, de drie kernen waar ook de Erpse Krant verschijnt. Negen maanden later geven de ondernemers er de brui aan. Hun motivatie: “We merken dat er in Veghel en haar kerkdorpen relatief weinig wordt geadverteerd of alleen in lokale blaadjes als de Erpse Krant.”
Want de Erpse Krant is dus wél een ‘blaadje’ waar je als ondernemer in wilt staan.
Dat streelt.
Een krant heeft alleen bestaansrecht, is mijn overtuiging, als die krant een ziel heeft. Als je er als lezer een stuk enthousiasme, persoonlijkheid en zorg in proeft. Pas dan gaat die krant leven. Pas dan wordt die krant gelezen. En pas dan ook krijgt die krant een waarde voor ondernemers.
De Erpse Krant heeft die ziel kennelijk. En heeft die waarde. Gaaf!
Als je zomaar wat doet, word je ook zomaar iemand!
Dat geldt voor iedereen en ieder initiatief. Zonder geloof en zonder drive kun je springen wat je wilt, maar kom je nooit boven het maaiveld uit.
Van lezers en ondernemers krijg ik al regelmatig mooie reacties. Leuk om ook eens uit de hoek van collega’s te horen te krijgen dat ik met de krant niet zomaar iets aan het doen ben ;-)