Een ‘krantje’ uitgeven is meer dan het schrijven van verhalen

Zit ik deze ochtend rustig te tikken, komt een van de vaste columnisten onaangekondigd langs. ‘Het is half elf’, zegt hij. ‘Koffietijd. Ik heb gebak bij me, heb jij de koffie?’

‘Want dit is toch de personeelskantine’, knipoogt hij, als ik hem koffie inschenk?

Iets over twaalven word ik gebeld. De drukker heeft de kranten kennelijk nog niet afgeleverd, terwijl een groot aantal bezorgers al in de startblokken staat om de krant te bezorgen. Waar blijft hij? Het is vandaag ook nog eens Internationale Dag van de Ouderen, met een programma waar veel bezorgers bij aan willen sluiten. Dus het zou toch wel echt heel fijn zijn als de krant heel snel zou komen!

Het komt goed.

Afspraak is dat de drukker de krant uiterlijk half één aflevert. Is vandaag ook weer gelukt. Maar als de drukker ook maar één week een uur eerder komt, omdat het drukken meezit, dan is dat uur eerder de nieuwe norm.

Ik vind dat mooi, het fanatisme, de betrokkenheid.

Nog een verhaal

Een van de 80 bezorgers is vorige week onwel geworden op het plein, terwijl ze de kranten – zij heeft een ‘wijk’ van 25 – aan het bezorgen was. Aan het plein zit ook de slagerij. Een van de medewerksters stuurt me een appje dat ‘mevrouw met de ambulance is opgehaald en dat zij het restant van de kranten wel zal bezorgen.’ Wat precies de wijk is, wil ze weten.

Zo klein. Zo lief. Zo waardevol.

Mevrouw is nog niet hersteld. Hoe lossen we dat op, wordt me deze ochtend gevraagd? Deze week heb ik haar wijk gelopen. Kleine moeite. Of ik er dan ook weer een bij de pastorie binnen wil gooien, zo wordt me gevraagd, want die is vanaf vandaag weer bewoond? Tuurlijk!

Ik krijg een mailtje

Uit Mariaheide. Eigenlijk komt de krant daar niet. Die komt alleen in Erp, Keldonk en Boerdonk. Maar elke week breng ik een stapel kranten naar Mariaheide, die daar dan weer worden verspreid. Omdat ook daar mensen wonen die hem willen lezen.

Alleen … de afgelopen weken is dat niet gelukt. Er wordt gebouwd, er komen nieuwe mensen in het dorp wonen, er waren telkens meer kranten nodig, zodat mijn stapeltje kleiner werd en niet meer de moeite was om naar Mariaheide te brengen.

Totdat ik dus dat mailtje krijg.

Of ze toch alsjeblieft weer de Erpse Krant mogen ontvangen? Ze misten hem.

Ik heb direct de drukker gebeld. En vanaf vandaag is de oplage van de krant weer wat groter en heb ik gewoon weer een volwassen stapel naar Mariaheide kunnen brengen.

En dan is het half 5 en komt het hoofd bezorging langs op kantoor. Of ze nog vier kranten extra kan hebben, want ze heeft in de hectiek van vanmorgen wat over het hoofd gezien.

Zo mooi, die betrokkenheid. Zo waardevol.

Een ‘krantje’ uitgeven is meer dan het schrijven van verhalen …

Het is zo veel mooier dan alleen het schrijven van verhalen …