‘Ook leuk dat m’n date wel mee wilde’

Een ideetje. Oproep misschien wel.

Ik ben een van de boeken aan het lezen die ik deze zomer op een boekenmarkt heb gekocht: het verdriet van België van Hugo Claus. De eerste bladzijden wist ik niet of dit dan wel het boek was waar ik blij van zou worden, ik viel midden in een verhaal zo leek het, maar intussen ben ik compleet om: wat een schitterend boek. Ongekend, zo beeldend als Claus het leven van het vooroorlogse België beschrijft, tot in de details, zonder dat die detaillering ten koste gaat van de verhalende vorm.

Prachtig.

Ik ben nu op een kwart, schat ik. Het boek laat zich niet snel lezen. Hoeft ook niet. Aan elke zin heeft Hugo Claus aandacht besteed. Dus wil ik elke zin ook zo in me opnemen: met aandacht.

Vandaag viel mijn oog op een paar regels die met pen aan de binnenkant van de cover zijn geschreven, in een fraai cursief.

Helemaal ontcijferen kan ik de tekst niet. Ik haal er uit dat de schrijver van deze paar regels het boek voor zijn verjaardag heeft gekregen.

‘We hebben met 10 pers. getafelprikd’, ontwaar ik. Waarbij tafelprikken zoiets moet zijn als fonduen, schat ik.

En dit is waar mijn fantasie mee op de loop gaat:

‘Ook leuk dat m’n date wel mee wilde. Di 22/7 belt ze weer.’

Van wie zou het boek zijn geweest? Afgaande op het handschrift: een oudere man. Een vrijgezel dus? Zou hij dat altijd zijn geweest? Of is hij weduwnaar en heeft hij na jaren in rouw te zijn geweest toch weer kennis genomen aan een vrouw?

Zou die vrouw van ver komen?

‘Jan heeft vandaag Skype uitgelegd’, schrijft hij.

De regels zijn gedateerd op augustus 2008. Zou de eigenaar van het boek nog leven? Of zou hij intussen zijn overleden en is dat de reden dat dit boek op de boekenmarkt terecht is gekomen? Heeft hij daarom ook niet meer regels aan het boek kunnen toevertrouwen?

Sowieso: waarom gebruik je de binnenkant van de cover als ‘dagboek’?

Het boek boeit me.

Die paar regels ook, merk ik.

Er zit een verhaal onder, dat ik nooit zal kennen. Dat vind ik lastig, maar tegelijkertijd ook fascinerend.

En dus het idee: om zelf ook wat regels tekst aan de boeken toe te voegen die ik heb gelezen.

Of dat dit zelfs min of meer verplicht wordt, ook in boeken van de bieb. Dat je een boek hebt mogen lezen en in ruil daarvoor een paar willekeurige regels over je dag in de cover krabbelt. Wat hersenspinsels. Anoniem. Puur om de fantasie van de volgende lezer wat aan te wakkeren …