‘Ik ga naar de Efteling!’ Het moet nog zeven uur in de ochtend worden, als ik met de hond de inrit afwandel en het buurjongetje van een paar deuren verderop naar me roept. Doet hij anders niet. Nu wel. Vlak voordat hij de auto instapt. En je hoort aan zijn stem dat hij naar deze…

Zo veel verhalen … Iets met een schilderij dat aan een Duits museum zou zijn geschonken. Dat wist ik. Veel meer eigenlijk niet. Of ik daar misschien iets mee kon, voor een verhaal, zo werd ik getipt. Ja hoor, ongetwijfeld. Ik nam contact op met degene die het schilderij zou hebben geschonken en dus zit…

Ik schrijf. En dus ben ik een schrijver. Eentje zonder al te veel pretenties weliswaar. Want het enige dat ik met het schrijven altijd heb willen bereiken, is een kleine glimlach op het gezicht, bij mezelf, bij mijn lezers of publiek. Nee, dan mijn buurman, van een paar deuren verder. Hij komt oorspronkelijk uit Iran,…

Altijd gedacht dat ik als dorpsjournalist exclusief het kleine nieuws versla. Dat je daar juist dorpsjournalist voor bent. En laat dan de grote media het grote nieuws maar verslaan. Mooie scheiding, dacht ik altijd … Vanmorgen was ik uitgenodigd voor een heus persmoment. Een moment waar landelijke en regionale pers voor was uitgenodigd, zo kreeg…

Ze zwaait als ik voorbij kom fietsen. Of ik even wil stoppen. Ze zit op haar terras, met haar overbuurman, in de seniorenwoningen in het dorp. Het was haar al verschillende keren opgevallen. Dat als ze achter haar rollator naar de supermarkt ging, dat er dan mensen, fietsers vaak, op het bankje in de hoek…

‘Oh, mag jij het vandaag een beetje aan elkaar lullen …?’ Afgelopen zaterdag kom ik aanlopen op de plek waar ik dadelijk als babs een stel mag gaan trouwen. In Geldrop. Prachtige locatie: bij het kasteel, in de tuin, onder drie imponerende bomen. En dan schijnt ook tegen alle verwachtingen de zon nog eens. Maar:…