Altijd gedacht dat ik als dorpsjournalist exclusief het kleine nieuws versla. Dat je daar juist dorpsjournalist voor bent. En laat dan de grote media het grote nieuws maar verslaan.
Mooie scheiding, dacht ik altijd …
Vanmorgen was ik uitgenodigd voor een heus persmoment. Een moment waar landelijke en regionale pers voor was uitgenodigd, zo kreeg ik te lezen in de mail die aan mij was gericht.
Voor de opening van een b&b. In Keldonk.
Dat zal wel loslopen met die aandacht van de media, denk ik, als ik er op mijn fietsje heen ga. Gevalletje hoog van de toren blazen, vermoed ik. Onder het mom van ‘niet geschoten, is altijd mis’. Maar als ik aankom, zie ik al verschillende auto’s op de parkeerplaats staan, zelfs in de berm van de weg.
Als ik het terras oploop, zie ik camera’s met lenzen zo groot dat je vanaf Keldonk het puntje van de Eiffeltoren waarschijnlijk haarscherp in beeld krijgt.
Het zijn journalisten en fotografen van Party, Privé en – meen ik me te herinneren – Weekend. Drie bladen in ieder geval. Drie roddelbladen. Want … de b&b is van een bekende Nederlander. Geen BN’er met A-status, maar wel iemand die regelmatig nog op de rode lopers verschijnt. En dus zijn de bladen er bij.
Heel eerlijk: mij deed de naam van de BN’er geen belletje rinkelen. Ligt ook aan mij: ik lees ‘de bladen’ niet en ben sowieso slecht in namen. De reden dat ik er ben, is puur die b&b. Leuk voor een verhaal in mijn krant, dacht ik.
Want: klein!
Maar ik die dacht even een verhaaltje over een nieuwe b&b te gaan schrijven, stap ineens een heel andere wereld binnen.
Zo is Boer zoekt Vrouw op het terras een favoriet onderwerp van de aanwezige journalisten. Want Den Dungen is om de hoek. En daar woont Boerin Deedry, die kennelijk een van de deelnemers was dit seizoen.
‘Zo zat ik laatst een taartje te eten met Marijke Helwegen …’, begint een van hen.
Die grote toeters van lenzen blijken niet altijd perse noodzakelijk te zijn, maakt een van de journalisten me duidelijk.
‘Kijk maar’, zegt hij, terwijl hij zijn telefoon opent, ‘de foto op deze cover heb ik gemaakt, gewoon met mijn telefoon.’
Aardige mensen, hoor. Echt.
Maar ander wereldje.
Ander taalgebruik ook. Met iets meer superlatieven in hun zinnen dan ik doorgaans gebruik.
En dan is het toch wel grappig dat Brabants Dagblad, die er ook is, heerlijk meegaat in het sfeertje van de roddelbladen: ‘Brabants Dagblad kreeg een exclusief inkijkje’, schrijven ze …
Intussen ben ik wat in de war. Want het is een mooie b&b. Zonder meer. Op een prachtige locatie. Maar als de grote media het kleine nieuws gaan verslaan … hoop ik niet dat mijn lezers gaan verwachten dat ik nu ook het grote nieuws ga verslaan -)
Geef een reactie