Vrouwen. Het duurde even voordat ik ze in de smiezen kreeg. Andersom duurde dat zelfs nog een hele tijd langer. Maar sinds we elkaar beter hebben leren kennen, ben ik me steeds meer bij hen thuis gaan voelen.
Tegenwoordig leef ik zelfs hele dagen tussen de vrouwen. Als vader van twee dochters. Maar ik heb steeds sterker het gevoel dat er wat met me is veranderd; dat zij me hebben veranderd.
Ik trok ‘s morgens altijd vlug wat uit de kast om die dag aan te trekken. Lekker makkelijk. Altijd goed. Tegenwoordig maak ik ’s morgens al hoogoplopende ruzies om kleding. Een truitje dat volgens hen prima op dat rokje staat, maar dat ik niet met elkaar vind matchen. Ik doe een tegenbod. Zij ook. Het spel van de koper en verkoper.
Ergens ben ik veranderd.
Mijn haren gooide ik vlug met wat gel in de plooi. Lekker makkelijk. Altijd goed. Tegenwoordig bied ik uit vrije wil aan om de haren van de meiden in het gareel te leggen. Zeg het maar, vraag ik hen dan, wat moet het worden? Terwijl ik als volleerd kapper het nodige voorwerk verricht door de haren behendig alvast in een strakke scheiding over de lengte van het hoofd te kammen. Eén staartje? Twee staartjes? Een knotje?
Ik draag roze shirts. Door hen uitgekozen. Bloesjes met bloemmotief. En wijs hen op het paarse element in de naad van mijn broek. Yes.
Ik was een man alleen. Werd een man tussen de vrouwen. En daar ergens tussenin is er iets in me veranderd.
Zaterdagavond kermisavond. De kinderen lagen op bed. Wij zaten nog even op de bank. Naast elkaar. Klaar voor vertrek. De tv stond aan. De troostfinale: de Duitsers tegen de Uruguayanen. Een spannende wedstrijd, die heen en weer golfde en waarin beide partijen evenveel aanspraak maakten op de winst. Tenminste, dat zei mijn vrouw. Ik las een boek.
Mooi verhaal Jeroen. Ben via Stan Lenssen hier terechtgekomen en beleef veel plezier aan je site. Columns, maar ook de andere teksten en het werk dat je doet. Alle succes gewenst!
Groeten, Ludo
Ludo, dank voor je spontane en leuke reactie. Het motiveert om lekker door te gaan. Hartstikke bedankt.
Jeroen
Hey Jeroen,
Ik kwam gisteren toevallig op je website terecht en heb wat zitten lezen. Sindsdien heb ik alweer twee keer onze tijdrekkende dochterjes in bed gelegd en de penaltyreeks van FC Twente – PSV zitten kijken.
Moet toch even kwijt dat het je wel gelukt is om me die drie momenten aan het lachen te krijgen en in te laten zien dat ook ik veranderd ben!
Groeten Harm
He Harm,
Tja, die meiden doen toch wel wat met je, hè. Bedankt voor je leuke reactie.
Groeten,
Jeroen
Heej Jeroen!
ik lees net op facebook over je boek, wat stoer en wat leuk!!! Ik wist niet van je columns, maar heb er net een paar gelezen en zoooo leuk en soms nu al herkenbaar om te lezen. Zeker bijzonder omdat het door een man geschreven is, wat het weer net iets specialer maakt dan de columns uit de welbekende tijdschriften. Ga zo door en weg met die onzekerheid!!! Groetjes Gwen ps: je gelooft het of niet, maar per toeval las ik afgelopen zondag een aantal mailtjes van jou naar mij en vice versa tijdens mijn reis in Australie. Dat was ook speciaal en dat was ik zelfs helemaal vergeten…
Hey Gwennie,
Dat is dan dubbel toeval, want ook ik stuitte een paar weken terug weer eens op al die berichten die we elkaar toen hebben geschreven. Heel bijzonder om die weer eens terug te lezen, hè! Als een dagboek dat na mee dan tien jaar ineens opduikt. Leuk ook dat je even de moeite hebt genomen om een paar korte verhalen van me te lezen! Thx. Bedankt ook voor je enthousiaste reactie hier en wie weet: tot binnenkort ergens!
nou, ik heb zo’n gevoel dat dat er dan weldegelijk zit aan te komen!! Haha… Das geen toeval meer hoor zo na 12 jaar! En na het lezen van die mailtjes verbaasd het me niks dat jij nu je bundeltje uitbrengt. Wie weet kom ik er nog eentje kopen (hebben we elkaar meteen weer gezien ;-)) succes en geniet van je succes!!
Moet je zeker doen! Gezellig! Laat maar weten wanneer je komt.