Vandaag is het begin van de rest van mijn ‘carrière’.
Zo. Het is gezegd. Eindelijk de stap gezet. Dan nu ook de rest maar vertellen.
Degene die me beter kent, weet dat ik altijd moeite heb gehad om mezelf te profileren. Ik sta sterk in mijn schoenen, ben gelukkig en zelfverzekerd, maar vond in mijn werk altijd te veel dingen te leuk om te doen.
Tenminste, dat dacht ik …
Want tegelijkertijd zat ik me hier op kantoor steeds vaker te verbijten. Ik was steeds vaker met opdrachten bezig die ik niet leuk vond. Maar dan ook echt niet leuk. Gevolg daarvan was dat ik steeds vaker moeite had om me te concentreren op mijn werk en dat ik steeds meer afleiding ging zoeken in steeds onzinniger dingen.
Intussen lukte het me niet om de vinger op de zere plek te leggen. Waar zat dan die frustratie? Wat veroorzaakte dat ellendige vluchtgedrag? En wat was het dan wel wat ik zocht in mijn werk?
En toen herinnerde ik me hoe ik destijds in dit werk ben beland. Ik reageerde min of meer spontaan op een vacature voor een freelance correspondent voor een weekblad, werd aangenomen en begon – zonder dat ik me ooit journalist of schrijver had gevoeld – te schrijven.
Geweldig vond ik dat. Het ontmoeten, het ontdekken en het delen.
Beetje bij beetje is dat aspect van mijn werk op de achtergrond komen te staan. Ik rolde steeds verder de zakelijke communicatie in en ben mijn werk als gevolg daarvan ook zakelijker gaan benaderen.
En daar precies ligt die frustratie.
Want in dat hoekje hoor ik helemaal niet thuis. Ik ben geen copywriter die in concepten denkt. Niet van harte in ieder geval. Ik ben niet geboren om zoekmachines te pleasen. Dat vind ik leuk om af en toe eens te doen (zo radicaal onzakelijk ga ik nu ook weer niet worden …), maar het mag mijn werk niet gaan overheersen.
Ik wil leven, beleven en schrijven. Punt.
Dat is de kern. Dat is wat ik wil. Daar ook ligt mijn kracht. En daar ook ga ik op inzetten. Te starten: vandaag. Met dit bericht. Recht uit het hart geschreven. In krap vijftien minuten tijd (en een half uurtje dubben of ik het wel zou plaatsen …).
Zakelijk totaal onverantwoord waarschijnlijk, maar dat past nu eenmaal het beste bij mij ;-)
Ik ben vandaag pas bijgelzen met mijn RSS feeds en kwam dus een maand later pas je blog tegen. Ik dacht dus dat het een goed voornemen voor 2015 was…. Klinkt als ‘gewoon Jeroen!’, succes met je voornemens
Dankjewel, Peter. En inderdaad, dat is precies ook wat ik ook in mijn werk nog meer wil zijn. Gewoon Jeroen. Punt.