Jeroen Vissers

dorpsjournalist, trouwambtenaar en schrijver die al meer dan 20 jaar op het punt staat om door te breken

  • Niet de cadeaus die je een jonge, hippe, bruisende vent geeft.

    ‘Gefeliciteerd, papa. Over zeven jaar ben jij Sarah.’ Zo begon dinsdag iets over zevenen ’s morgens mijn dag. Met twee blije, zingende meiden op bed, die mij kwamen feliciteren met mijn verjaardag. Je corrigeert die opmerking nog wel, met een geforceerde glimlach – ‘Nee, dan word ik Abraham’ – maar doen alsof zojuist de mooiste…

  • Met teksten maak je het verschil

    Heel eerlijk: ik heb wel eens getwijfeld. Blijf ik de rest van mijn leven schrijven? Intussen weet ik dat ik dat wil. Ja, ik blijf schrijven. In voor- en tegenspoed. Omdat ik weet en zie dat schrijven steeds belangrijker wordt! Huh? Belangrijker? Maar we lezen toch steeds minder? We laten ons toch steeds meer leiden…

  • Ik sloeg haar en beukte met mijn benen tegen haar achterwerk.

    Het was tijdens de vakantie in Noord-Ierland. We hadden al wandelend bijna ons huisje op de klippen bereikt, toen we een ijzingwekkende noodkreet hoorden: Bèèèèèè! Rechts naast ons, in de sloot, stond een schaap. Met haar poten vastgezogen in de zompige, strontige grond. En met haar dikke wollen vest verstrikt geraakt in een kluwen van doornige…

  • Als je zomaar wat doet, word je ook zomaar iemand

      Als je zomaar wat doet, word je ook zomaar iemand. Die zin las ik jaren geleden. Hij raakte me. En sindsdien probeer ik er naar te leven. Ik wil niet zomaar iets doen. Ik wil niet zomaar iemand zijn. Ik wil iets doen wat er toe doet. Voor mijn kinderen, mijn klanten, voor jou, voor…

  • ‘Hebben ze dat met watervalse stift gedaan?’

    Ik had van alles aan mijn hoofd vandaag. En dan vooral die ene serieuze klus, waar ik helemaal geen zin in had, maar waar ik me deze avond toch echt op moest werpen wilde ik hem op tijd klaar hebben. Een tikkeltje chagrijnig was ik. Een beetje kortaf. Vanwege die klus. Denk ik. En dus…

  • Als ik mezelf opfrommelde, paste ik er net in …

    Als ik mezelf opfrommelde, paste ik er net in …

    Tien ben ik. Zie ik aan het jaartal waarop de foto is gemaakt. (En even voor de goede orde: dat is wel degelijk al een kleurenfoto hoor …) Het is zomer. Trots poseer ik in mijn korte broek bij de hut die ik zelf heb gebouwd in de tuin van mijn ouders. Nou ja, hut….