Auteur: Jeroen
-
Amsterdams bureau kiest voor Erpse copywriter
Die kop. Klinkt goed, hè? Sinds dit jaar ben ik preferred supplier van een nieuw Amsterdams PR-bureau. Dat wil zeggen: zodra er copy nodig is, word ik ingeschakeld. Inmiddels heb ik al verschillende opdrachten mogen doen en krijgt de samenwerking steeds vastere grond. Mooie ontwikkeling. En eh … ik begrijp ook wel waarom ze voor mij hebben…
-
Schrik niet!
Ik ben met zo veel leuke dingen bezig. Voor zo veel mooie klanten. Maar ik heb het nooit nodig gevonden om met mijn werk of met mijn klanten te ‘pronken’. Ik schreef, klanten waren tevreden en nieuwe klanten dienden zich net zo spontaan en net zo vaak aan als een ober op een Brabants feest. Ik was tevreden. En…
-
Niet de cadeaus die je een jonge, hippe, bruisende vent geeft.
‘Gefeliciteerd, papa. Over zeven jaar ben jij Sarah.’ Zo begon dinsdag iets over zevenen ’s morgens mijn dag. Met twee blije, zingende meiden op bed, die mij kwamen feliciteren met mijn verjaardag. Je corrigeert die opmerking nog wel, met een geforceerde glimlach – ‘Nee, dan word ik Abraham’ – maar doen alsof zojuist de mooiste…
-
Met teksten maak je het verschil
Heel eerlijk: ik heb wel eens getwijfeld. Blijf ik de rest van mijn leven schrijven? Intussen weet ik dat ik dat wil. Ja, ik blijf schrijven. In voor- en tegenspoed. Omdat ik weet en zie dat schrijven steeds belangrijker wordt! Huh? Belangrijker? Maar we lezen toch steeds minder? We laten ons toch steeds meer leiden…
-
Ik sloeg haar en beukte met mijn benen tegen haar achterwerk.
Het was tijdens de vakantie in Noord-Ierland. We hadden al wandelend bijna ons huisje op de klippen bereikt, toen we een ijzingwekkende noodkreet hoorden: Bèèèèèè! Rechts naast ons, in de sloot, stond een schaap. Met haar poten vastgezogen in de zompige, strontige grond. En met haar dikke wollen vest verstrikt geraakt in een kluwen van doornige…
-
Als je zomaar wat doet, word je ook zomaar iemand
Als je zomaar wat doet, word je ook zomaar iemand. Die zin las ik jaren geleden. Hij raakte me. En sindsdien probeer ik er naar te leven. Ik wil niet zomaar iets doen. Ik wil niet zomaar iemand zijn. Ik wil iets doen wat er toe doet. Voor mijn kinderen, mijn klanten, voor jou, voor…
-
‘Hebben ze dat met watervalse stift gedaan?’
Ik had van alles aan mijn hoofd vandaag. En dan vooral die ene serieuze klus, waar ik helemaal geen zin in had, maar waar ik me deze avond toch echt op moest werpen wilde ik hem op tijd klaar hebben. Een tikkeltje chagrijnig was ik. Een beetje kortaf. Vanwege die klus. Denk ik. En dus…
-
Als ik mezelf opfrommelde, paste ik er net in …
Tien ben ik. Zie ik aan het jaartal waarop de foto is gemaakt. (En even voor de goede orde: dat is wel degelijk al een kleurenfoto hoor …) Het is zomer. Trots poseer ik in mijn korte broek bij de hut die ik zelf heb gebouwd in de tuin van mijn ouders. Nou ja, hut….
-
‘Zet de volgende blok hout maar klaar, meiske.’
Concentratie. Diepe zucht. Waarna ik krachtig in mijn handen spuug en de bijl met een steel van minimaal een meter lang bij zijn kladden pak. Vastbesloten om die stapel stammen, stronken en dikke takken in recordtijd kachelklaar te maken. Ik haal aan. Voeten uit elkaar. Vlijmscherpe bijl in de nek. En … vlam. De bijl…
-
Ik werd Patrick Schwayze in Dirty Dancing
Jongste kon niet slapen. Ze had pijntjes en gedachten die haar wakker hielden en die haar telkens om mij deden roepen. “Papaaaa.” “Ja, meiske?” “Ik heb last van mijn voet.” “Dat is vervelend, meiske, ik zou willen dat ik die pijn weg kon nemen. Hier, kus erop, dan val je zo in slaap.” Niet dus.