Categorie: jeroen
-
Een nieuw persoonlijk record
Vandaag kreeg ik een mailtje binnen. ‘Ik word altijd weer blij als ik de teksten op je website lees …’, schreef de afzender. Dat mailtje deed me goed. Ik heb de afgelopen jaren al honderdzevenentachtig verschillende versies teksten op mijn website geplaatst. Het was nooit goed naar mijn idee. Nee, dat moet ik anders zeggen:…
-
Zoek de verschillen
Het stond er echt, op de website van Omroep Brabant: ‘Jeroen Vissers trekt met zijn indrukwekkende torso tienduizend bezoekers per dag’. Ik werd er op gewezen via een bericht dat mij per mail was toegestuurd. En dacht gelijk: hoe kunnen ze dat nou weten? Ik loop zelden te koop met mijn lijf. Ik zou niet…
-
Ik blijf nog héél even broeden
Ik wilde gaan bloggen, schreef ik in een bericht van juli van dit jaar. Dat was de ambitie. En het ei was daarmee gelegd. Met de belofte om daar eens een paar weken op te gaan broeden. Dat heb ik gedaan. Iets langer zelfs dan gepland. De paar weken werden een paar maanden. En zonder…
-
Volgende ambitie: bloggen
Het lijkt me geweldig om te bloggen. Actief te bloggen. Een website bijhouden over een heel specifiek onderwerp. Mezelf in dat onderwerp verdiepen. Lezen. Leren. Schrijven. Delen. Bezoekers trekken. En aan je binden. In het bloggen zit alles wat ik leuk vind om te doen. Alles wat ik de afgelopen 12 twaalf jaar als zelfstandige…
-
De ideeën zijn aan de winnende hand
Ik bruis. Ik voel het. Van boven tot onder. Van mijn kruin tot het puntje van mijn tenen. En dat is in mijn geval een hele afstand. Ik bruis. Van de ideeën. Maar slaap daardoor de laatste tijd wel slechter dan eerst. En slechter ook dan gewenst. Want die ideeën hebben de gewoonte om ‘s…
-
In zee met vier Knowmads
Vandaag mijn tweede afspraak gehad met vier Knowmads. Goed gesprek geweest. Met volop potentieel om iets voor elkaar te gaan betekenen. De Knowmads? Inderdaad. Klinkt als de nieuwe generatie poppetjes van Lego, die op aarde zijn neergedaald om de wereld te redden. Maar nee, hoor. De Knowmads zijn studenten van vlees en bloed van de…
-
Geen focus voelt geweldig!
De laatste tijd was ik op zoek naar mijn focus. Wat wil ik eigenlijk worden als ik later groot ben? Ik vroeg het me af. En intussen werkte ik gestaag door. Ik schreef webteksten. Voor kleine zelfstandigen en grote bedrijven. Installateurs, software ontwikkelaars, techneuten, ontwerpers, enz. Mensen met ambities, maar zonder de pen om die…
-
jeroen. stapt in 2012 eerder in
Het jaar 2011 was een goed jaar. Ik heb veel opdrachten gehad. Mijn doelen gehaald. Maar het jaar zit erop. Poppetje gezien, kastje dicht. Tijd om vooruit te kijken. Wat gaat 2012 brengen? Iets anders. Daar was ik al langer over uit. Veel langer. Ik schrijf namelijk veel. En heb in het schrijven aardig mijn…
-
Even een frisse neus …
Kijk, wij brengen veel tijd door op kantoor. Collega Dré en ik. Dat is het lot van de schrijver en zijn aangever. Hard werken. In een relatief kleine ruimte, afgeschermd van de buitenwereld. Dan is het zaak om te voorkomen dat je gaat navelstaren. Dat je te veel in je eigen wereldje gaat leven. En…
-
Het postvakantiale syndroom …
… hoe kom ik er vanaf? Opstarten? Pfoe. Het valt me zwaar. Het gemak en de vanzelfsprekendheid waarmee ik drie weken terug mijn toetsenbord er van langs gaf zijn verdwenen. De vingers zijn stroef. De duim bijvoorbeeld blijft telkens hangen op de spatiebalk. In Word verschijnen continu rode cirkeltjes in beeld. En het ergste: de…